Meblościanka i półkotapczan to oczywiste rozwiązania stosowane w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych dwudziestego wieku. Były to meble powszechne i oczywiste przede wszystkim ze względu na sytuację mieszkaniową w naszym kraju. Mieszkań było niewiele i były one małe, natomiast często gnieździło się w nich wiele osób, liczne rodziny. Wobec tego każdy metr kwadratowy mieszkania był na wagę złota i każdy sposób by zaoszczędzić przestrzeń był chętnie wprowadzany w życie. Meblościanka (zwana też regałem lub potocznie: segmentem) zapewniała dużo miejsca dzięki przestronnym półkom umiejscowionym na całej powierzchni ściany, od podłogi po sufit. Podobnie rzecz się ma z półkotapczanem – zwykłe łóżko (tapczan) zostało obudowane tak, że zyskano dodatkową przestrzeń z półkami. Poza tym meblościanka zawsze posiadała w środku witrynkę, gdzie lepiej sytuowani obywatele wstawiali z trudem zdobyte kryształy, które pełniły funkcje ozdobne. Być może jest to rozwiązanie praktyczne dla małych mieszkań, jednak w rzeczywistości spanie na półkotapczanie, z szafkami nad głową trudno nazwać komfortowym. Ponadto dokładna zabudowa wokół legowiska odcina wolna cyrkulację powietrza. Osoba śpiąca nie ma dość świeżego powietrza, nie dotlenia się podczas snu, zatem trudno sobie wyobrazić odpowiedni wypoczynek w takich warunkach.
Meblościanka, półkotapczan – czy to dobre rozwiązania?
